Το δικό μου παιδι;Αποκλείεται!

                                                                            via

Και όμως το δικό σου παιδί έκανε φασαρία μέσα στην τάξη,χτύπησε συμμαθητή του στο διάλειμμα και έσπασε το τζάμι στο κυλικείο.Πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα και τα στοιχεία όταν πρόκειται για το δικό μας παιδί;
Τη στιγμή που παίρνεις την πρώτη παρατήρηση από τη δασκάλα της τάξης ότι ο γιος ή η κόρη σου προξένησε μια ζημιά η χτύπησε κάποιο παιδάκι δεν θέλεις να το πιστέψεις και πολλές φορές καταλήγεις να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με τον εκπαιδευτικό.

Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα όμως αν απλά συνεργαζόμασταν οι γονείς με τους δάσκαλους και ζητούσαμε  βοήθεια από κάποιον ειδικό σε περίπτωση που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας τις καταστάσεις;
Σε συζήτηση με φίλες μου,αυτά λέγαμε, ότι οι γονείς συνήθως δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι το παιδί μας παρουσιάζει παραβατική συμπεριφορά ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες με αποτέλεσμα να αφήνουμε τις καταστάσεις στην τύχη τους και αντί να προσπαθούμε να τις διορθώσουμε καταλήγουμε να αντιμετωπίζουμε συνήθως μεγαλύτερα προβλήματα.
Προσωπικά στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιά ήρθαν στο σπίτι μας δύο χαρτάκια παρατηρήσεων από τη δασκάλα όπου το ένα αφορούσε τη συμπεριφορά στην αυλή του σχολείου.Αρχικά τηλεφώνησα στη δασκάλα για να συναντηθούμε και να τα πούμε από κοντά. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε κοινή γραμμή απέναντι στο παιδί και αν το βοηθήσουμε να δει το λάθος του.
Σε δεύτερη φάση ζήτησα βοήθεια από έναν επαγγελματία υγείας μου έδωσε κάποιες κατευθύνσεις και συζήτησε με το παιδί,δουλέψαμε πολύ στο σπίτι  και η συνεργασία με τη δασκάλα έφεραν την αντιστροφή της συμπεριφοράς και την επιβράβευση.
Ωστόσο υπάρχουν και γονείς που δεν αποδέχονται πως υπάρχει κάποιο θέμα και αυτό έχει αντίκτυπο και στα άλλα παιδιά,γι'αυτό σας παρακαλώ μην αρνείστε τις καταστάσεις.Κανένας δεν είναι τέλειος ούτε όμως υπάρχουν και  κακά παιδιά,τις περισσότερες φορές θέλουν λίγη βοήθεια παραπάνω,μια αγκαλιά και έναν καλό λόγο για να δουν τις πράξεις τους με άλλο μάτι.Οι γονείς θα δώσουν το παράδειγμα και τα παιδιά θα το ακολουθήσουν.

Σας φιλώ

nanarinia

Θα με βρείτε κι εδώ:

10 σχόλια:

  1. μπράβο Δέσποινα, σωστά το χειρίστηκες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ!!! Το θέμα είναι πως μέσα στην τάξη καλό θα ήταν όλοι να προσπαθούν και να μην εθελοτυφλουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μερικοί γονείς δυσκολεύονται να δεχθούν τις "δύσκολες συμπεριφορές" γιατί βγαίνει ο καθρέφτης και δεν είναι έτοιμοι για την αυτοκριτική τους. Μπράβο σου που το χειρίστηκες έτσι. Μόνο σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό, αλλά και ακούγοντας το παιδί μας, θα βρούμε την λύση σε ένα πρόβλημα που μπορεί τελικά να βασανίζει εξίσου και το ίδιο το παιδί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις!Όντως είναι δύσκολο να το αποδεχτείς όμως πρέπει να το κάνεις και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις όσο είναι νωρίς. Πιστεύω πως οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να συνεργάζονται άμεσα με τους γονείς όταν παρουσιάζεται κάποιο θέμα αλλιώς δε νομίζω πως μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα.

      Διαγραφή

  4. Βέβαια το θέμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να είναι συνεργάσιμος κι ο εκαπιδευτικός!
    Θα συμφωνήσω κια με τη Μάγδα! φοβόμαστε την αυτοκριτική μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά!!Και για μένα σημαντικό είναι να σου μιλήσει ο δάσκαλος και να πάρει πρωτοβουλία!

      Διαγραφή
  5. Δεσποινάκι, ως δασκάλα έχω να σου πω πώς ανήκεις στις σπάνιες περιπτώσεις!!! Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς νομίζοντας πως θα προστατέψουν - υπερασπιστούν το παιδί τους αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα και φυσικά αυτό μόνο καλό δεν μπορεί να είναι τόσο για το παιδί όσο και για τους ίδιους πόσο ακόμα για τη δασκάλα και το σχολικό περιβάλλον!!! Πολλές φορές τα παιδιά μας δείχνουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στο σχολείο από αυτό που εμείς γνωρίζουμε ή θέλουμε να βλέπουμε και εκεί είναι που δημιουργούνται και οι αμφιβολίες!!!! Μπράβο σου για την αντίδραση και φυσικά για την άψογη συνεργασία, έκανες το καλύτερο δυνατό για το παιδί σου πρώτα απ' όλα!!!Φιλιά γλυκιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορώ να σκεφτώ πως ένας γονιός δε θέλει να κάνει κάτι για το καλό του παιδιού του. Μονο όταν αποδέχεσαι το πρόβλημα μπορείς και να το διορθώσεις.Δε θέλω σε καμία περίπτωση να ζω σε μια πλάνη.

      Διαγραφή
  6. Μεγάλη υπόθεση να θαλήσει να "δει" και να παραδεχτεί ο γονιός τα λάθη του παιδιού του...
    και εν τέλει μόνο έτσι μπορεί να το βοηθήσει.

    Συμφωνώ , Δέσποινα, με την αντιμετώπισή σου, και μπράβο για την ανάρτηση- συνήθως δύσκολα μιλάμε δημοσίως για τις "δύσκολες" πλευρές των παιδιών μας...

    με την αγάπη μου,
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν και αυτές οι πλευρές,είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση.Δε νιώθω πως πρέπει να τα βάζουμε σε κουτάκια αυτά τα θέματα και να τα κρύβουμε.Αν μιλάμε για αυτά τα αποδεχόμαστε και πιο εύκολα και ίσως βοηθήσουμε και τους άλλους να δουν κάτι που απλά κάνουν πως δεν το βλέπουν.

      Διαγραφή