Κάτι από τα παιδικά μου χρόνια!

Μιλώντας με μια φίλη μου προχθές στο τηλέφωνο είχα τον πιο απολαυστικό διάλογο εδώ και πάρα πολύ καιρό,γέλασα με τη ψυχή μου και γύρισα πίσω στο χρόνο.

Παντρεμένη έδω και κάποια χρόνια, με δυο μικρά παιδιά,με παίρνει τηλέφωνο να πεί τον πόνο της μάνας που έχει αφοσιωθεί στα μητρικά καθήκοντα και έχει αφήσει έστω και για λίγο τον εαυτό της σε δεύτερη μοίρα.
"Δέσποινα, ξέρεις τι θα ήθελα τώρα που μιλάμε;Να ήμουν στο πατρικό μου σπίτι, να έβλεπα Beverly Hills στην τηλεόραση και μέσα στην κουζίνα η μανούλα μου να ετοιμάζει τηγανιτές πατάτες!! Αντί για αυτό όμως, τώρα είμαι πάνω από την κουζίνα, η μεγάλη τσιρίζει γιατί θέλει να δει παιδικά και το μικρό έχει γεμάτη πάνα"!!!Και μόνο που άκουσα τη λέξη Βeverly Hills άρχισα ένα ασταμάτητο γέλιο και της είπα να κλείσουμε,να πάει να αλλάξει το μικρό και θα τα πούμε αργότερα. 
Αμέσως μετά άρχισαν να μου έρχονται και έμενα μνήμες από την παιδική μου ηλικία,τότε που κάθε Σάββατο περίμενα να δω το "Πριν χτυπήσει το κουδούνι",θυμάστε;Τη Λώρα και το βλέμα στο άπειρο αλλά και την Φοίβη από τα Φιλαράκια.Τότε που πιο μικρή έκλαιγα με τα δεινά που περνάει η κάντυ κάντυ και σιχαινόμουν τον δρακουμέλ που δεν άφηνε σε ησυχία τα έρμα τα στρουμφάκια.Τον Πίκο Απίκο και το μυστήριο με την εξαφάνιση του μανάβη αλλά και την τρομερή Θαντέρα.

                           

Έτρωγα ότι ήθελα χωρίς να σκέφτομαι αν θα κάνω κυτταρίτιδα και αν θα κάτσουν το κις (τρώγατε κις έτσι;)και τα πιτσίνια στην περιφέρεια!Τι ωραία χρόνια, να κατεβαίνεις να παίξεις στη γειτονιά και μετά να φωνάζεις στη μαμά σου να βγει στο μπαλκόνι και να σου πετάξει ένα τόστ! Τώρα που τα γράφω τα σκέφτομαι ένα ένα,να βρίσκεσαι σε απόσταση αναπνοής από τη βρύση και να φωνάζεις πάλι την καημένη τη μανούλα να σου φέρει νερό.
Μετά τις αναμνήσεις που αναφέρθηκα στο προηγούμενο πόστ αυτές οι παιδικές μνήμες μας ακολουθούν μια ζωή.Τι άλλο να θυμηθώ;Α ναι, πηγαίναμε στα παιδικά πάρτυ και κάναμε διαγωνισμό χορού και ενώ βλέπεις φωτογραφίες αναγνωρίζεις ένα ένα τα πρόσωπα και σκέφτεσαι τη διαδρομή τους έως σήμερα.Κάποιους βέβαια τους έχω χάσει αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου εκείνες τις πλακέτες που κάναμε στο σχολείο και που ποτέ δε θυμάμαι τις ημερομηνίες που είχαμε γράψει.
Αλλά και τις στυλιστικές επιλογές μου που τις βλέπω σήμερα μόνο γέλιο μου προκαλούν.Καταρχάς φορούσα γυαλιά μυωπίας και το πιο πιθανό είναι πως  η μαμά μου είχε διαλέξει τον πιο μεγάλο σκελετό που υπήρχε στο κατάστημα.Αυτά σε συνδυασμό με φόρμες γκοφρέ(!) και φράτζα κοκοράκι μπορείτε και μόνοι σας να φανταστείτε ότι ο συνδυασμός ήταν θανατηφόρος!Ακολουθεί φωτογραφία για να καταλάβετε την έμπνευση της επιλογής.

Εσείς τι παιδικές μνήμες έχετε;Πιστεύω πάνω κάτω έχουμε ζήσει τα ίδια,χρόνια ανέμελα πασπαλισμένα με ζάχαρη και συνοδευόμενα από κορμό σοκολάτας στο ψυγείο που όλες οι μαμάδες έφτιαχναν.Μακάρι να γυρνούσα το χρόνο πίσω,να πήγαινα σχολείο και να έτρωγα μαζί με τη φιλή μου βράδυ πάνω στη γέφυρα της πόλης μου.
Οι υποχρεώσεις μου σήμερα με έχουν κάνει να τα ξεχάσω όλα αυτά,αλλά ένα τηλεφώνημα αρκούσε για να ταξιδέψω πίσω και να νιώσω πολύ τυχέρη για όλα όσα έχω ζήσει.

nanarinia

Θα με βρείτε κι εδώ:

18 σχόλια:

  1. Θα σου θυμίσω εγώ κ άλλα. Έρχομαι σπίτι σου διαβάζεις στο γραφείο μέσα στο παιδικό, καθισμένη πάνω στο ένα γόνατο [ΠΑΝΤΑ]. Ανάμεσα στα δυο κρεββάτια εκεί στη βιβλιοθήκη είναι η μπλέ τσάντα η O'neil, τη θυμάσαι φαντάζομαι. Σε μερικά χρόνια θα τη δώσεις στο Ευουλίνι!
    Έρχεσαι σπίτι μου και τρώμε λεμόνια (τι τρέλα κ εκείνη τότε!). Για να καταφέρουμε να μιλήσουμε κάνουμε τον κύκλο της βόλτας με σημείο εκκίνησης το River.
    Περνάς να με πάρεις για το σχολείο και η διαδρομη μας φαίνεται μικρή γιατί δεν προλάβαμε να τα πούμε όλα, τώρα εαν την κάνουμε με τα πόδια μετράμε τα μέτρα και τις θερμίδες.
    Αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι? Σε μερικά χρόνια θα αναπολούμε αυτά που ζούμε τώρα, θα μεγαλώσουν τα παιδιά και θα βγαίνουν έξω (πού πήγε, με ποιόν είναι, γιατί δεν σηκώνει το κινήτο?), θα έχουν εξετάσεις, θα περνάνε εφηβεία...
    Το πιο σημαντικό τελικά είναι να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας. Εμείς ευτυχώς θεωρώ ότι εκείνη την περιόδο την απολαύσαμε και για αυτό τη θυμόμαστε τόσο γλυκά!!!

    Φιλιά νεραϊδένια
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασικά που είναι η τσάντα;Μπορεί και να την έχει πετάξει η καλή μου μαμά!!!Πως θυμάσαι τόσα πολλά!!Ηταν πολύ ωραία αν εξαιρέσουμε και κάτι διαστήματα όχι και τόσο ωραία!Ξέρεις εσύ!Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. αααχ!! τι ομορφα που ηταν, ε? Μονο που δεν είχαμε ολοι την ίδια τύχη. Κάποιοι κάναμε τον λουστρακο για να πάρουμε φάρμακα στην φουκαριάρα τη μανούλα μας και σήμερα θυμώνουμε όταν ακούμε κάποιον να κοροιδεύει τον Βασιλάκη...ξέρεις τον καΐλα. Να είστε καλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν υποθέσω ότι καταθέτετε προσωπική εμπειρία,λυπάμαι πολύ αν δε ζήσατε όμορφη και ήρεμη παιδική ηλικία.Δε θυμώνω καθόλου με κανέναν για την άποψη που μπορεί να έχει,γιατί πολύ απλά η άποψή του αντανακλά την προσωπικοτητά του οπότε θα έπρεπε να αναρωτηθεί ο ίδιος για τον εαυτό του.Να είστε καλά και εσείς και ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πωπωωωω έπαθα υπέροχο flash back με αυτά τα γυαλιά! τα θυμήθηκα! εγώ ακόμα και το σταθερό σου θυμάμαι νομιζω 28200 ή 28600 ή 28602 κατι τέτοιο ήταν! μιλούσαμε για τα νέα του σχολείου...ποσες δεκαετίες πίσωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απίστευτο πως θυμάσαι το νούμερο!!!Κια εγω θυμαμαι απογεύματα στο σπίτι σου!!

      Διαγραφή
  5. Με διασκέδασες τόσο πολύ! Σαν ταξίδι στον χρόνο είναι αυτή η ανάρτηση! Φοβερή!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ!Εγώ να δεις τι έχω πάθει τώρα που μου έρχονται και άλλα στο μυαλό!!

      Διαγραφή
  6. "Να ήμουν στο πατρικό μου σπίτι, να έβλεπα Beverly Hills στην τηλεόραση και μέσα στην κουζίνα η μανούλα μου να ετοιμάζει τηγανιτές πατάτες!" Αααααχ μωρέ τι όμορφα χρόνια ήταν εκείνα! Εγώ θυμάμαι τα τραγούδια της εποχής! Πόσο cool ήσουν αν είχες κασέτα με τα καινούργια τραγούδια! Ace of base, Take that (απαπα χαχαχα) και Informer, Macarena, Out of space που ανάθεμα μας αν καταλαβαίναμε τους στίχους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κασέτα απαράιτητα απο "New Kids on The Block"!Πραγματικάπολύ ωραία χρόνια που μας άφησαν όμορφες αναμνήσεις!

      Διαγραφή
  7. Πωπω τι μου θυμισες!Το beverly hills ήταν το σήμα κατατεθέν της εποχής μας! Όσο για τα φιλαράκια, εγώ ακόμα τα βλέπω! Ξενοιαστα χρόνια! Κρίμα που δεν θα τα ξανά ζήσουμε αλλά θα τα ζήσουν τα παιδιά μας! Φιλιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλαράκια και εγώ βλέπω και ας είναι η 1000 επανάληψη!!Αλλά κόβαμε φλέβα και για τον Ντύλαν!

      Διαγραφή
  8. Καλά τι μου θύμισες!!! Τι υπέροχα χρόνια. Αυτό με το κοκοράκι το έκανα και εγώ και απορώ τώρα πως έβγαινα από το σπίτι. Εγώ θυμάμαι πολύ έντονα επίσης και τα παιδικά πάρτι που παίζαμε μπουκάλα και αν τύχαινε να πέσει σε κάποιον που δεν θέλαμε κάναμε γκριμάτσες. Ή όταν έπαιζε κάποιο μπλουζ και χορεύαμε αγκαλιά αλλά με τα χέρια μας τεντωμένα. Αχ, μπορώ να θυμηθώ πολλά ακόμα. Να είσαι καλά που μας τα θύμισες. Να χαίρεσαι την οικογένεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εμείς νιμίζψ χορεύαμε Celine Dion!!Και φυσικά ήθελες να χορέψεις με το αγόρι που σου αρέσει αλλά πάντα εκείνο ήθελε μια άλλη!Να αυτά είναι δράματα!!

      Διαγραφή
  9. Πραγματικό Flash back! Tι όμορφη αναδρομή ήταν αυτή!!! Πόσα χρόνια με γύρισες πίσω!!! Brandon & Brenda! Που να ήξερα πως θα έκανα δίδυμα!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ευτυχία να έχεις διδύμα!!Πάντως η μαμά της Brenda και του Brandon δεν περασε και πολύ δύσκολα!

      Διαγραφή
  10. Αμάν! Έχω κρατήσει κι εγώ έναν παρόμοια μεγάλο σκελετό! Μα τι μου θύμησες τώρα...τι όμορφα χρόνια! Κι ας είχαμε κοκοράκι κι ας περιμέναμε 3ώρες να μας βάλει ο ραδιοφωνικός παραγωγός το τραγούδι που είχαμε ζητήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλά άλλα και αυτό με το ραδιόφωνο!Παρακαλούσαμε να μη μιλήσει για να γράψουμε σε κασέτα το τραγούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή